Nuk i pëlqente jeta në shtëpinë e babait për shkak të bezdisjeve të vazhdueshme.
– Nëse ventilatori nuk të duhet, fike!
– Televizori është ndezur, por nuk ka njeri në dhomë, fike!
– Mbylle deren!
– Mos përdorni kaq shumë ujë!!
Dhe djalit nuk i pëlqente që babai i tij ta shqetësonte për ato gjëra të vogla. Ai duhej t’i toleronte deri në ditën kur vendosi të shkonte për një intervistë pune. Dhe kur erdhi ajo ditë babai e këshilloi:
– Përgjigju pyetjeve pa hezitim!
Djali mbërriti në vendin e bisedës dhe kuptoi se në hyrje nuk kishte roje sigurie. Dera ishte e hapur nga jashtë, gjë që ndoshta i shqetësonte kalimtarët. Ai e mbylli derën dhe hyri.
Ai pa lule të bukura në të dy anët e rrugës dhe uji rridhte nga zorra. Ndoshta kopshtari ka harruar ta mbyllë. Tashmë po derdhej rrugës. Mori zorrën dhe e zhvendosi pranë luleve.
Biseda duhej të ishte në katin e parë. I ngjiti shkallët ngadalë. Edhe pse tashmë ishte ora dhjetë, drita ishte ende e ndezur, Iu kujtua paralajmërimi i të atit.
“Pse dilni nga dhoma pa fikur dritën?”
Dukej se dëgjoi zërin e tij, dhe fiku dritën.
Lart, në sallën e madhe, ai pa njerëz të ulur dhe duke pritur radhën e tyre. Ai shikoi sa ishin dhe pyeti veten nëse kishte një shans për të gjetur një punë. Hyri i nervozuar në sallë dhe qëndroi në tapetin “Welcome” i vendosur para derës. E kuptoi që ishte me kokë poshtë, ai e ktheu atë.
Zakonet janë të vështira për t’u harruar.
Ai pa shumë burra që hynë në dhomën e intervistës dhe dolën menjëherë nga dera tjetër. Kështu që ai nuk mund t’i pyeste se çfarë po pyesnin në intervistë.
Kur i erdhi radha, ndaloi i shqetësuar para punëdhënësit. Menaxheri mori dokumentet e tij dhe pa i parë e pyeti:
– Kur mund të filloni të punoni?
Ai mendoi, “A është kjo një pyetje e ndërlikuar e intervistës apo është kaq e vështirë të gjesh një punë?” ”
– Çfarë jeni duke menduar? – pyeti punëdhënësi
– Ne nuk i bëjmë pyetje askujt këtu, sepse besojmë se nuk mund të vlerësojmë aftësitë tuaja përmes tyre.
Prandaj, testi ynë është të vlerësojmë qëndrimet e personit. Kam bërë disa teste në bazë të sjelljes së kandidatit dhe i kam parë të gjitha përmes kamerave të vëzhgimit.
Asnjë nga ata që erdhën sot këtu nuk e mbylli derën, nuk e fikën dritën, nuk e lëvizi zorrën, nuk e ktheu qilimin… Ti ishe i vetmi që e bëre këtë, ndaj vendosëm të të zgjedhim për këtë punë.
Ai gjithmonë luftoi me disiplinën e të atit, por më pas kuptoi se ishte falë saj mori punën e tij të parë. Nervozizmi dhe inati ndaj babait u zhdukën.
Gjithçka që na thonë prindërit është vetëm për të mirën tonë, duke na uruar një të ardhme më të mirë. Për t’u bërë një qenie njerëzore e vlefshme, duhet t’i pranojmë qortimet, korrigjimet dhe udhëzimet që eliminojnë zakonet e këqija.
Babai ynë është mësuesi ynë kur jemi pesë vjeç, “keqbërës” kur jemi njëzet vjeç dhe udhërrëfyes për gjittë jetën.
Nuk ka kuptim t’i lëndosh prindërit sa janë gjallë dhe të pendohesh kur të ikin.
Trajtojini prindërit gjithmonë me respekt./natalmedia.com/
Materialet dhe informacionet në këtë portal nuk mund të kopjohen, të shtypen, ose të përdoren në çfarëdo forme tjetër për qëllime përfitimi pa miratimin e drejtuesve të “natalmedia”
